Dla kwartetu Tishamingo ostre, soczyste granie rocka jest samą przyjemnością. Już na drugiej płycie Wear N’Tear z 2005 roku muzycy nie kryli słabości do klasyków rocka Deep Purple, Black Sabbath, ZZ Top.

W tym duchu na kolejnym krążku zatytułowanym The Point prezentują zestaw własnych piosenek, których nie powstydziłyby się zespoły Allman Brothers czy Lynyrd Skynyrd. Na poparcie wysokiej formy słychać mocny wokal, błyskotliwe solówki na gitarach i organach. Śpiewają często w harmonii, co w tego rodzaju muzyce jest nietypowe. Zaczepne akordy gitar podparte brzmieniem instrumentów klawiszowych dają mięsiste brzmienie, którego nie powstydziłby się żaden zespół z ścisłej czołówki southern rocka.

Najbardziej przekonująca jest zadziorność tej muzyki i pasja z jaką jest wykonywana. Tishamingo często wypływa na wody instrumentalnych potyczek, robi to jednak nigdy nie trafia na mielizny mdłych solówek. Zespół Tishamingo czerpiąc z tradycji amerykańskiej muzyki, bluesa, country i rocka, robi wiele by tę tradycję odświeżyć.

Ryszard Gloger