Fortepian - choć solowy - jest wtopiony w brzmienie zespołu, tak więc powstała właściwie symfonia koncertująca, a nie koncert solowy z orkiestrą. Rodzaj brzmienia kształtowany jest w każdej frazie, każdym szczególe. Mamy pastelowe, delikatne piana, bogate brzmieniowo forte i wspaniałe kulminacje. O dążeniu do doskonałości Krystiana Zimermana świadczy fakt, że pianista przesłuchał ponad 80 nagrań koncertu, aby wybrać odpowiednie tempa utworu.

Ileż piękna - od delikatnych zarysów do wielkiego symfonicznego fresku - zawiera pierwsza część Maestoso. W II części partii solowej towarzyszą wspaniali soliści orkiestry, trzecia Rondo - Allegro ma non troppo lekka, zwinna z świetnym towarzyszeniem symfonicznej orkiestry prawie brzmiącej precyzyjnie i prawie kameralnie zamyka tę niezwykła płytę.

I znowu Krystian Zimerman podarował nam swoją przemyślaną, perfekcyjną i wyrafinawana pianistykę. Do tego miał godnego partnera w osobie Simona Rattla prowadzącego Berlińskiech Filharmoników, z którym osiągął wspaniałe muzyczne porozumienie.

Koncert fortepianowy d-moll op 15
Krystian Zimerman - fortepian
Berliner Philharmoniker / Simone Rattle – dyrygent

(Alina Kurczewska)