Bo te trzy płyty z sentymentalnymi piosenkami, to był strzał w dziesiątkę. Serca Pań i Panów w okolicy 40-tki i 50-tki zabiły żywiej, kiedy okazało się ile świetnych kompozycji warto odświeżyć, robiąc to z umiarem, szacunkiem i bez zbytniej ekstrawagancji. Chociaż skarbiec pięknej muzyki został raptem naruszony, sądziłem, że Rod powie sobie: do trzech razy sztuka, co za dużo to niezdrowo.
Nic podobnego. On znowu zaopatrzony w nowy zestaw pięknych krawatów, na pełnym luziku, z lekkością zaśpiewał kolejne 13 (nomen omen) piosenek.Wciągnął do tego zresztą kilka sław jak Diana Ross, Chris Botti, Elton John czy Chaka Khan.

Obiektywnie rzecz biorąc znowu Rodowi się udało. Otrzymaliśmy kolejny zestaw złotych przebojów. Są ażurowe, nie narzucające się aranżacje orkiestrowe, blask kryształowego brzmienia nagrań i znowu wydaje się nam, że świat jest pełen piękna, przepychu, cudownych sal, wyszukanych strojów, szampana i braku finansowych kłopotów. Fakt, że Rod Stewart znowu zarobił na jacht, najlepszy rocznik szampana i biżuterię dla swojej młodej żony. Słuchajac jego najnowszej płyty Thanks for the Memory, jakbym musiał zjeść o jednego rogala świętomarcińskiego za dużo.

(Ryszard Gloger)