*ODSŁONA PIERWSZA,
w której przychodzi Pan ze zgrzytem i płaczem, że potrzebuje NATYCHMIAST bukiet stokrotek. ZARAZ, bo bez nich oddech już traci, już żyje ledwo, ledwo… MUSI je mieć.

Menda: MUSZĘ! Rozumie pani, po prostu, jeśli ich mieć nie będę TERAZ ZARAZ, to jestem ugotowany, jestem kaputt…

BabaJaga: Ale to nie ode mnie zależy. Ja tylko sprawę wypuszczam ze startu, dalej są procedury, przez które przejść trzeba, a to trwa… NIE MOŻNA tego obejść, ot tak. Przecież pan wie.

Menda: Ale TO CO JA MAM TERAZ ZROBIĆ?

BabaJaga: Dlaczego nie pomyślał pan o tym wcześniej?

Menda: Nie wiem… Ach…BO JA nie wiedziałem!

BabaJaga: Niech pan się nie wygłupia… przecież pracuje pan tu nie od dziś

Menda: Ale ja myślałem, że teraz to jest prostsze, że tylko pani powiem i już… oj, oj, oj,…i co teraz?

BabaJaga (teraz to będzie brzydki wyraz;-///): ?!

TERAZ klapnął przede mną na fotel i biadoli, ręce załamuje, włosy wyrywa i prawie, że osuwa się na podłogę… łooo matko!, wobec zagrożenia życia ludzkiego - biorę słuchawkę i dzwonię …

Ze snu wyrwana machina zgrzytnęła, zaskrzeczała i wolno ruszyła.

W końcu po dwóch godzinach pukania i walki wręcz - MAM! Dostaję stokrotki faksem z zapewnieniem, że żywy, pachnący oryginał można odebrać TAM na miejscu… Biegnę zatem cucić Pana, powachlować go życiodajną kartką … Ale nic z tego, naiwniaro!, fotel okazuje się być pustym.
Sprawdzam pod biurkiem – a nuż?, idę do barku – może musiał się posilić?, idę do toalety – może z nadmiaru emocji runął przy umywalce? – ale i tam NIC.
N I C
Nie ma.
Dzwonię – telefon wyłączony…
Ba!.

**ODSŁONA DRUGA,
w której Pan wraca.

BabaJaga: Gdzie pan się podziewał? Wszędzie pana szukałam.

Menda: Tak? A co się stało?

BabaJaga(cielę oknem, cholera!, wyleciało!): Przecież od rana potrzebował pan stokrotek. Alarmował pan, że na wczoraj.

Menda: Jakich stokrotek?

BabaJaga(z tej cholernej łąki, której deptać nie wolno!): ?!

Menda: Aaaaaa to?

BabaJaga: Miał pan szczęście, bo UDAŁO SIĘ załatwić. Oryginał może pan odebrać od ….

Menda: aha, ale wie pani co?….he he… to jednak niepotrzebne, jak się okazuje… He He można poczekać…
____________

O żesz ku… kurtyna w dół.

Za kulisami:
Mendę gniotę.
Nią kozłuję.
W kosz celuję.


W miejsce bukietu stokrotkowego – włóżcie sobie, co tam tylko chcecie;-))))))

PS.:
o wczorajszym konkursie pamiętam.
O nagrodzie też!
A rozwiązanie będzie – jak osioł przybędzie;-))))