Dobra. Take it easy.
Tylko spokój.
Spoko.
Jestem spokojna. Jestem. Choć.
Odwołaliście mój poranny pociąg, chamy jedne! Jeśli chcieliście wziąć odwet za mój wczorajszy wpis – to się wam udało! Zwłaszcza, że następny pociąg – zbierający pasażerów z dwóch kursów – posiadał, ni mniej ni więcej, tylko trzy wagony.

Dziękujemy.

Ja jestem zahartowana. Naprawdę. To, co tu opisuję, to niewiele. To łyżeczka na próbę, wycinek i skrawek. Często obrócony w żart. Zdaję sobie sprawę z tego, że część z Was, czytając moje marudne wywody, bierze mnie za rozpieszczonego, kapryśnego bachora. Wcale bym się nie zdziwiła. Ale prawda jest taka, że ja nie jestem fumiastą paniusią kursującą kolejką od czasu do czasu. Ja jestem zaprawioną w bojach pasażerką. Naprawdę widziałam wiele. I wiele już zniosłam. Nie raz z poczuciem humoru. I ja naprawdę mogę się bawić w tę grę (zwłaszcza, że sama się na nią zdecydowałam); naprawdę daję radę z uśmiechem na ustach; dojeżdżanie (nawet PKP) nie zabija - wiem, ale prawdziwą, śnieżną zimą werwy i zapału starcza mi tylko na miesiąc.
Dłuższe bywanie bydlęciem nie jest zabawne.
Trudno mi już coś z tego wycisnąć.
Nawet uśmiechu przez łzy się nie da.

Rzygam. TAK. Napisałam to. Rzygam już ta zimą.

cześć