Powszechnie wiadomo, że nasz trzeszcząco - syczący język dość trudny jest. Jeszcze niedawno powiedziałabym, że najtrudniejszy, ale myślę, że Węgrzy nas w tym przebijają.

No, bo powiedzcie "do widzenia!" po ichniemu: "viszontlátásra!"

OK - może i luzik. Nie dla mnie jednak. Ale, co tam. Nie załamuję się i nie wpadam w depresję (przynajmniej nie z tego powodu), po tym jak pewien Niemiec łamał sobie własny język na naszym polskim.

Biadolił i biadolił, że te nasze słowa, takie do siebie podobne, że prawie takie same. O: szloik, szlowik, szlowiek. No?

Serce rośnie!