Wracałyśmy ze szkoły damską kupą - rzec by można. Same baby, znaczy się.

Droga prowadziła wzdłuż koszar, a przy płocie odpoczywali po grabieniu liści żołnierze.

Widząc, że nadchodzimy, wysunęli na całą szerokość chodnika grabie, oczekując zapewne, że przejdziemy przez nie wysoko ponosząc nogi i zadzierając w górę kiece.

Było to dość bezsensowne oczekiwanie, ponieważ żadna z nas nie miała na sobie spódnicy.

Tacy jesteście żartownisie? I już w głowie miałam plan typu "nauczka".

- Dobra, dziewczyny - obwieszczam konspiracyjnie towarzyszkom - Jak dojdziemy, to wszystkie razem depczemy po grabiach, che che.

Dziewczyny zachichotały i skwapliwie przytaknęły.

Idziemy dumne, udając, że nic się nie dzieje. Nie ma żadnych żołdaków, zadnych grabi. I w ostatniej chwili ......
łuuup!

Tak, jak zdrowo i solidnie przywaliłam, z taką siłą mi oddało. Grabie erectus - homo głupolus.

Koleżanki głupkowato chichocząc obeszły przeszkodę i raźno pomaszerowały dalej.

Dżentelmeni widząc unoszące się grabie, walące w babski durny łeb, jękneli dramtatycznym chórkiem.

A ja goniąc piękne gwiazdy migoczące nad moją głową, udawałam, że nic się nie stało, nic się nie stało .... O, znowu gwiazdka, hop.

Koleżanki ...., ech! Można polegać ......, w mordę!