Nie myślcie sobie, że mnie na nią nie stać!

Stać, stać…
Ino na krótką;-)))
Taką, wiecie;-), przyciętą nieco od dołu, góry i z boków dwóch.
Bo nie chcę się w dół głęboki przypadkiem wepchnąć i piachem własnoręcznie zasypać. Wystarczy mi taki grajdołek, co bym potem mogła się z niego sama za uszy wyciągnąć;-))))

Zatem głowę sypię popiołem … bo to

co ostatnio wyprawiam w pracy
– woła o pomstę do nieba!!!
Choć może szef mi wybaczy
I zwolnienia nie będzie trzeba?
;-)
No i może…

Choć… kto wie?... może jego ręka drzwi mi wskazująca przy podkładzie tekstowym: „NIE MA WYBACZ, PANIENKO!” - wepchnęła by mnie w przytulniejsze ramiona - szefa bosskiego;-)))) – prosto z nieba dla mnie spuszczonego;-)))
No tak.
Wiem, wszystko wiem.

Trzeba mnie za nogę trzymać mocno, bo inaczej całkiem na chmury się przeniosę;-))))
Tam widzicie?
Oj, no tam! Taka… w kształcie fotela bujanego;-))))
Zdaje mi się być i d e a l n a;-)))))