Wczoraj przyszła Panna Lulu. Zapowiadało się na dłuższą pogawędkę, więc usiadłyśmy przy stoliczku. Przy stanowiskach komputerowych dwie studentki omawiały jakieś ważne sprawy, wertując książki z zakresu prawa.
I tak - ja z Panną Lulu, dziewczyny obok - spędzałyśmy miło czas, nie przeszkadzając sobie...

Na to wszedł pan. Dziwny pan - nieporządnie ubrany, z rozbieganym wzrokiem i niepewnością ruchów.
Rozejrzał się, spojrzał na książki... Już otwierałam buzię, żeby zapytać, czy szuka czegoś konkretnego, ale w tej samej chwili pan (nie zwracając na mnie uwagi) dziarsko ruszył w stronę jednego z regałów.

Postał przy nim chwilę, po czym zwrócił się do dziewczyn konferujących przy komputerze:
"Czy macie Panie może kodeks cywilny?", zapytał pan myśląc, że dziewczyny tu pracują.
"Nie, nie mamy" - odpowiedziały studentki myśląc, że pan pyta o książki, z których korzystają.

W tym momencie ja wstałam i powiedziałam: "Mamy kodeks cywilny". Pan usłyszał chyba tylko strzępy mojej wypowiedzi, bo odwrócił się i zwrócił się do siedzącej Panny Lulu (ignorując fakt, że stoję tuż obok): "Ma pani kodeks cywilny?"

Panna Lulu trochę się zdziwiła, dlaczego pan pyta akurat ją, więc spojrzała wymownie w moją stroną. Ja powiedziałam (podkreślając każdy wyraz): "TAK, MAMY. Zaraz panu podam." Pan spojrzał zaskoczony, jakby mnie tu wcześniej nie było...

Hmmm...