Na wyraźną sugestię małżonki, że chyba już pora zakończyć tę rozpędzoną zanadto wiosnę, że nic innego nie piszę, tylko o... postanowiłem wziąć sobie do serca jej dobrotliwą uwagę, porzucić namiętności i przejść chwilowo do innego tematu, mianowicie: ZUS! Firmie tej "kibicuję" od lat. Oto pan orzecznik tej zasłużonej w historii Polski instytucji za kilka dni zechce mnie widzieć u siebie w gabinecie. Sprawdzi zapewne zakres moich możliwości ruchowo-rytmicznych. Być może wypuści z "jamnika" fragment nieznanego mi fragmentu świeżego hitu disco polo i każe wykonać prosty układ taneczny, ze szczególnym akcentem położonym na obserwację okolic prawej łydki i stopy. Nie będę symulował, ale on i tak będzie wiedział swoje. Skróci mi zwolnienie lekarskie swym krótkim orzeczeniem, które bezczelnie nazwie komisyjnym. Pan "komisja" działa samowładnie, nie znosi żadnego typu uwag i sprzeciwów. Kiedyś już stawałem przed jego srogim, acz smutnym obliczem. "Proces" Kafki i Ministerstwo Przedziwnych Kroków w jednym. Poprzednio wysłał mnie do sanatorium. Wyraźnie poczuł się zawiedziony, kiedy okazałem umiarkowane - ale jednak - zadowolenie. Liczył bowiem na protest z mojej strony, będąc do końca przekonanym, że zależy mi jedynie na kontynuacji zwolnienia, bo z pewnością mam gdzieś pod lasem ukryte parę grządek truskawek i muszę mieć czas, aby je pielęgnować. Nie przyszło mu nawet do głowy, że przecież była wówczas połowa grudnia, a ja we wszelkich uprawach jestem równie skuteczny jak w kuchni. Dobrze więc, pójdę na spotkanie komisyjne, odczuję znowu jednoczesną potrzebę i brak adwokata, zatańczę, i - niech tam! - nie pisnę nawet słówka. Wszystko to zniosę w pokorze i być może daruję. Jednego im wszak nie zapomnę - tego, że mam być o siódmej rano! Tak, zgoda, rzeczywiście, zdarzało mi się tańczyć do piątej, nawet szóstej czasami. Ale żeby zaczynać o siódmej!? Ta instytucja jest bardziej chora niż jej podopieczni. Kafka i Monty Python w jednym - jak "orzekłem"!