Zapamiętam minione dni, jako czas rzepakiem płynący, w rzepaku tonący, rzepakiem pachnący.
Gdziekolwiek byśmy się nie ruszyli – on już tam był.
Ścigał nas i niezmiennie na prowadzenie się wysuwał.
Rozpościerał i rozszerzał zawsze przed nami…

Żółte stawy, jeziora, morza, O CE A NY.

Niestrudzenie zachęcały do kąpieli.
Trudno było przejść obojętnie i nie zanurzyć nóg, czy chociaż dłoni;-)))))

I tak, choć słońce nie dopisało, ziemia starała się jak mogła;-)))

*
Kończy mi się wolne. Właśnie dziś (bo dlaczego by nie?;-))))
Nie narzekam na długość wypoczynku, wręcz mi go szkoda - szczególnie jak patrzę na kota leżącego na nagrzanym parapecie i na pogodę (ze słońcem bez chmurki) zapowiadaną na jutro.

Ale za dwa tygodnie … ha! Będzie jeszcze lepiej, bo cieplej!

A na razie: miłego popołudnia i wieczora:o)