Czasem wystarczy pochuchać na szybę obrazka, przetrzeć szmatką i widok się wyłania, ale czasem to nie pomaga… i wina leży nie tylko po stronie trwale brudnych okien MPK.

:o)

Stali na przystanku. ONA i ON. „Zakochana para: Jacek i Barbara…”
Blisko siebie.
Oko w oko.
Nosy równolegle.
Usta vis a vis.
I nagle, nim ich tramwajem minęłam, scenka zrobiła się rysunkowa. ONA otworzyła buzię i odezwała się jak w komiksie. Tyle tylko, że z kłębku dymu, który lekko puściła prosto w JEGO twarz - nie mogłam wyczytać ani słowa.
Jak się okazało, to nie ONA rozpoczęła niemą mowę - lecz trzymany przez nią papieros. To do niego należała ta dialogowa chmura, spora dosyć …więc zdaje się, że nieźle im truł…

:-)))