Echh...po tych "jabłoniach kwitnących" jakoś tak się sentymentalnie na sercu zrobiło,myślami powędrowałam do czasów dzieciństwa..kolorowe było i smaczne takie:)

..nieprzyzwoicie zielono-wrzosowe,bo często witałam się z lasem,choć nikt tam mnie za karę nie zostawił:)

..żółte,bo kaczeńce zasłaniały łąki swymi słonecznymi sukienkami

..krystaliczno-przezroczyste..bo woda z babcinej studni smakowała najbardziej na świecie,choć dziś studnia osamotniona jakaś

..złote od zboża,które rosło tuż za płotem i zapraszało nas swoim szumem

..wierzbowe..bo miałam 'swoją' wierzbę ulubioną,na którą wdrapywałam się z koleżankami regularnie,dziś drzewa juz nie ma..

Mnogość barw ogromna,wyraźnych,niepowtarzalnych.Teraz też mam swoje kolory,wiele się zmieniło,bo czas niekiedy zmienia odcienie,niektóre wyblakły,inne nabrały intensywności..ale każdego dnia życie wręcza mi pędzel..dziękuję i proszę o więcej:)