U mnie leje. A u Ciebie? Patrzę sobie przez tulipany na rozmazany świat za oknem. Pierwszy dzień wiosny. I co z tego? Wielkie halo!

Ja tam lubię, jak mi krople rozmazują widok za szybą. I tak nie ma tam niczego interesującego. Tworzą się nowe widoki.

U Ciebie też? To dobrze czy źle? Bo wiesz, u mnie te widoki nadal nie najciekawsze - muszę wrócić do pracy. Wychowawczy mi się wkrótce kończy. No :(

I nie sam fakt powrotu mnie martwi, tylko drobiazgi poboczne: wizja mobbingu, nieprzyzwoicie niska pensja, zajęcia poniżej kwalifikacji i dzieci. No, bo co z dziećmi??

Jasne, do przedszkola. Na 10 godzin. W przybliżeniu oczywiście, bo nigdy nie wiadomo w jak długim korku się będzie stało. I fakt, że nawet na ten pobyt z pensji nie starczy.

Taaa, cudna perspektywa, mówię Ci :(

Czemu nie szukam innej? Nie rozśmieszaj mnie. Pewnie, że szukam. No dobra, rozglądam się. I dochodzę do wniosku, parafrazując jeden z kabaretów, że "Różne są zawody. Nie będę pracować - szkoda mi urody".

Bo z tego mojego powrotu do pracy, to niestety nikt pożytku miał nie będzie. Zwłaszcza dzieci.

Ale nie, żebym się skarżyła. Tylko mnie jakoś tak wnerwia to nasze superprorodzinne państwo!

Ciebie nie?