Moja mobilność systematycznie wzrasta. Jest progres! Po wtorkowym wypadzie samopoczucie również lepsze („ - Przy pani 10!” - jak powiedział szkolny mistrz pierwszego kroku bokserskiego w „Seksmisji”), bo mi „głupoty” zaczynają chodzić po głowie. Kiedy dzisiaj moja żona koło mnie odkurzała, zauważyłem, że trudniej mi utrzymać łapy przy sobie. Ale na razie jeszcze pościg za nią nie wchodzi w rachubę, nie miałbym szans, więc po chwilowym wzroście tętna do ok. 160 wracam na ziemię, próbując dalej przetrawiać "Proroka" Khalila Gibrana. Tyle, że on nieustannie sugeruje aby stać się nagim, a ja tymczasowo pozostaję nieco nadwrażliwy na formę. Moja ukochana stara się mi dogadzać (w sensie żywnościowym!), biorąc mnie na stare kulinarne sztuczki. Dobra kobieta. A we mnie tymczasem tyle przeróżnych – i drobnych i większych – świństewek buzuje! I nie tylko – bowiem właśnie uraczyła mnie fasolką po bretońsku, i... Ale trzymajmy klasę na tych stronach. Rano znowu stoczyłem wyrównany pojedynek z klatką schodową i samochodem, ponieważ musiałem dotrzeć do przychodni na usunięcie szwów. Rzeźnia, kolejki, u dermatologa przyjmuje gastrolog, u stomatologa fryzjer, poziom kontaktu z pacjentem porównywalny z atmosferą urzędu skarbowego za komuny: - Co ma? Pokaże! Położy się! Ania, gdzie spirytus!? - pewnie wypiły, wredne strzykawy. NFZ – Neo-Faszystowski Związek! Ale ja cierpliwy jestem. Wróciłem do domu, nikogo nie raniąc. Dzwonił też dziadek. Jutro wybiera się na ryby. Niezawodny znak, że napędził trochę bimbru i łaknie solidnego partnera. Opowiedziałem mu o swojej kondycji. Poczuł się zdruzgotany. Oczywiście tym, że nie będzie miał z kim degustować. Ja też żałuję, bo już nawet przez słuchawkę było czuć, że się facet przyłożył do dzieła. Chociaż tak naprawdę wolę jednak rower. Ale raczej nie zacznę o nim pisać, z troski o pojemność serwera i waszą wrażliwość.

PS.

Jakby ktoś coś tego, to mogę podrzucić komórkowy do dziadka. Hasło: ”bezołowiowa” - odzew: „nie mam kwasu dezoksyrybonukleinowego”.