Zadowolony z siebie kolega, oczekiwał reakcji na swój opowiedziany dowcip. Zwłaszcza od koleżanki, która wpadła mu w oko. A ona nic. Ja, nie chwaląc się, skumałam i chichotałam.

Ale to nie usatysfakcjonowało opowiadającego, bo nie na mnie chciał wywrzeć wrażenie.

Kolega zaczął od początku, jak krowie na rowie, ale zanim rozpędził się na dobre, dziewczyna weszła mu w słowo.

- Wiesz, ja jestem blondynką ... - bezceremonialnie skróciła jego męki, tłumacząc swoje niezrozumienie kolorem włosów.

On nadal, mimo wszystko będąc pod jej urokiem, zaprzeczył żarliwie, pogrążając ją/ siebie (właściwe podkreślić), mówiąc:

- Nieee, ty przecież jesteś ciemna!