Stoję ci ja wczoraj na korytarzu, tuż przy szatni, z jedną piątą szefostwa mego (nieco przygłuchego).
Wokół nas romantycznie przewalają się tłumy.
I nagle poprzez szum fal ludzkich dochodzi do mnie głośne oświadczenie:

- … a następnie wystosujemy pismo o podwyżkę dla mnie i, oczywiście, dla pani też, bo ten sukces jest w dużej mierze i pani sukcesem.
- O!
- a ile panienka teraz zarabia?
- słucham?
- no ILE PANI ZARABIA W TEJ CHWILI?!!!!
- ekhm… No, ale …ekhm… chyba nie będziemy TERAZ TUTAJ o tym rozmawiać.
- CO?!!!

(o matyldo!, patronko dyskrecji i dyplomacji, gdzie żeś jest ma miła?!!!)

- CO?! Proszę powtórzyć, co pani powiedziała?!!!!!!
- że mam nadzieję, iż nie będziemy o tym rozmawiać teraz tutaj na korytarzu!!!!!!!!!!!
- ILE?!!!! Głośniej proszę panią, bo ja trochę nie dosłyszę!
- NIE WIEM (decyduję się w końcu)
- CO TAKIEGO?!! NIE WIE PANI ILE PANI U NAS ZARABIA?!
- NIE (twardo brnę dalej)
- Ha! No coś takiego?! no to jest niesłychane!!!
- tak, zgadza się. Niesłychane.
- jak to możliwe, że pani nie wie?
- nie wiem.
- aha… no ale to trzeba w takim razie sprawdzić, proszę panią.
- tak
- koniecznie niech to pani sprawdzi w księgowości!!!
- dobrze, sprawdzę.
- to doprawdy niesłychane… niesłychane…n i e s ł y c h a n e!!!

Niesłychane doprawdy, ale przełyka to w końcu część piąta szefostwa mego
i odchodzi w siną dal.
Pod ramię z podwyżką, jak mniemam.

Zresztą…
a zresztą! na drzewo z tym!
ciao