- Spotykam się z pani mężem – poinformowałam dyrektorkę.

- Od jak dawna? – spytała ze stoickim spokojem, który mnie zdziwił.

- Od dwóch tygodni [chwila na reakcję, która nie nastąpiła]. Codziennie – dodałam dla ścisłości.

Zapadła ciężka cisza. Już otwierałam usta, żeby uzupełnić wypowiedź, kiedy moja rozmówczyni niebezpiecznie się zachwiała i osunęła na ziemię.

Upadła na miękki dywan i oprzytomniała po dwóch policzkach wymierzonych siarczyście.

- Co pani?! – wycharczałam przerażona. – W poczekalni u masażysty się spotykamy! Przecież też chodzi!

Kobieta z nadmiaru wrażeń zemdlała ponownie.

No, co jest, kurna z tymi babami?!