Najlepsze są odkrycia dokonane samodzielnie. Dokonałam jednego w kuchni, podczas smażenia omletu i byłam wielce zadowolona.

Do omletu potrzebne są – wiadomo – jajka. Więc biorę ja jajo, proszę ja ciebie i jakoś tak ścisnęłam mocniej, a jajo nic. Ooooo? – zdziwiłam się i nacisnęłam mocniej. A ono, jak wyżej.

Takie jesteś? – patrzę z niedowierzaniem, że coś tak kruchego, jest jednocześnie taaakie mocne. Ściskam z całej siły aż mi kłykcie zbielały …… a jajo nic.

- Ale jaja! – zachwyciłam się szczerze i poleciałam podzielić się z odkryciem z resztą obecnych.

- Patrzcie, jaki numer! – ekscytuję się i pokazuję numer.

- E, ściemniasz – sceptyczna widownia niedowierza i węszy triki.

- To sama spróbuj – mówię do ciotki – niedowiarki, podając jej przedmiot eksperymentu – owo ovo.

- Dobra, ale TY będziesz sprzątać – zabezpiecza się, jak żołnierz tyły na wojnie.

- Spoooko. Nie będzie takiej ……… PLASKĆ!

- Agaaaataaaa! Szyyybkoooo, szmatęęęęę!! – wrzeszczała ciotka ociekając jajeczną breją.

- No, co?! – wzruszyłam bezradnie ramionami. Źle rozłożyłaś siłę. I kto ci kazał naciskać kciukiem??

Cóż za amatorszczyzna, doprawdy! Pfff

Pamiętajcie! Nigdy nie dawajcie ciotkom żadnych jaj do gniecenia.