Paskudę polubiłam od razu. Też kiedyś miałam taką ksywkę.

Plątała się pod nogami, wystawiając spod stołu swój wścibski pyszczek w nadziei, że spadnie jej jakiś kąsek.

Siedzieliśmy vis a vis przy ławie - ja i mój przyszły teść, pogrążając się, każdy we własnych ponurych myślach.

Psinka kuksańcem w mój palec u nogi, znów dała o sobie znać, więc zaczęłam ją skrobać, miziając paluchem w te i we wte. A oczy przyszłego teścia robiły się coraz większe.

Co jest, kurza twarz? – myślę sobie i tknięta złym przeczuciem zaglądam pod stół.

- O, przepraszam – powiedziałam spłoniona, widząc, że nie psinkę paluchem czochrałam.