- Powiesisz mi półkę? - pytam męża, bo wiem, że dla niego to pestka.

- Dobra, pokaż gdzie - wyjątkowo szybko zgadza się ślubny.

Pokazałam, a on rachu - ciachu zabrał się do roboty.

Poziomiczką wymierzył, ołóweczkiem zaznaczył milimetrowe punkciki, których później nie mógł długo znaleźć i wreszcie ostateczny "szlif" - wiercenie.

Przymierzył się, zaparł, docisnął i zaczął ostrożnie: wrrry, ale po chwili ręka mu się omsknęła i wiertarka zaczęła szaleć po całej ścianie, zostawiając wielką japę, zamiast małej dziurki na gwóźdź.

„Tak, tak iluż naszych znajomych sprowadziłoby człowieka, żeby za nich zrobił takie, doprawdy, głupstwo!”