Wpadłam w ostatniej chwili, wjeżdżając ślizgiem po świeżo umytej podłodze. Zdążyłam.

- To wezmę, tamto wezmę - wyliczam potrzebne medykamenty.

- A to jest na receptę? – pytam z niewinnym uśmieszkiem. Dobra, to wezmę bez :D – Lakctid forte jeszcze poproszę.

- Nie wiem, czy mamy – dobiega mnie zza przeszklonej lady. Najwyżej jutro przyjdzie.

- No, ładnie się tu traktuje klienta! – wzdycham prawie oburzona. Se przyjdzie – se kupi. Gdzie te maniery? Kindersztuba??

- Aaaaa, nieee - kryguje się aptekarz – lek przyjdzie.

- Dobra, przyjdzie jutro, niech mu będzie – mówię rozbawiona i zamierzam uiścić należność najpierw z pustego portfela, potem z pustej karty. Kiedy stoję z głupią miną i zaledwie jedną czwartą należności, dostaję kredyt zaufania i finansowy.

- Doliczę pani jutro jakieś 15% do rachunku – żartuje sobie sympatyczny farmaceuta.

- Ależ, panie Pawle - wtrąca na to dictum miła pani asystentka – powinien panu wystarczyć UŚMIECH!

- Właśnie – przytakuję – póki jeszcze szczęka własna.

I pozostawiając rozbawioną ekipę wychodzę z siatą leków i dwoma kredytami.