- Idziemy? – Marek po raz kolejny zadaje uprzykrzone pytanie. – Wszyscy już poszli – dodaje, jakby to mnie mogło zmobilizować.

- No, to idź tez – mówię dyndając nogami na piętrze łóżka i tam kończąc kosmetyczne przygotowania do zimowej wędrówki po górach. Właśnie miałam zamiar zabezpieczyć swą wrażliwą skórę twarzy tłustym kremem, gdy marudzący kolega znowu przerwał ten jakże ważny zabieg.

- Chwila! – mówię bardziej już zniecierpliwiona i z większą niż potrzeba siłą, nacisnęłam tubkę z kremem.

Prryskć! Tubka też najwyraźniej miała dość i pękła na zgrzewie, umiejscawiając swą białą zawartość na czubku głowy sympatycznego natręta.