- To jak się umawiamy? Nie dałbyś rady w sobotę? - pytam panelarza "z polecenia".

- W piątek bym mógł. Ale pewnie wolisz, jak będzie mąż?

- Właśnie - przytakuję, bo dobrze się domyślił.

- A co? Boisz się? - domyślił się - jednak niezupełnie trafnie.

- Nie, ale będzie ci miał kto na ręce patrzeć - zażartowałam w jego stylu.

W sobotę ułożyliśmy panele sami. Panelarz "z polecenia", okazał się raczej "od siedmiu boleści".

Domyślacie się może, dlaczego nie przyszedł? :D