Wczora z wieczora zabiłam 10 komarów. Nie, nie wstyd mi i nie, nie mam wyrzutów sumienia. Ale za to mam taką refleksję, że w ciągu całego lata tylu komarów w pokoju naraz nie miałam. Co dalej zrobić z tym błyskotliwym wnioskiem, coby się nie zmarnował? Nie wiem.

W ogóle to wiem niewiele. Ktoś gdzieś się kłóci o stołki, coś gdzieś jakiś ksiądz obrabował bank, ktoś nie uszanował żałoby narodowej (notabene, czy my kiedyś w ogóle wychodzimy spod kiru? Halo?), no i ponoć jesień przyszła… wszystko to razem zapowiada chyba, że świat się kończy. Macie jakieś zdanie?

A ja, o próżności ma słodka!, w pracy nie mam czasu zerknąć w lusterko! Fakt ten plasuje się na podium skandali ex aequo z rabującym kapłanem!!!. Tak. O ile nie wyżej!;) I niech ta myśl będzie dowodem mego w pracę gorącego zaangażowania i jej wiernego oddania.

A skoro słowo się rzekło
Letę do płota:)
Ciao