Przyjechał. Długo oczekiwany. Dla tych ze wschodu - brat cioteczny, dla tych z zachodu - kuzyn.

Uprzedziłam lojalnie, że będzie spał na podłodze. A że to student i nie takie niewygody przeżył, więc się nie przeraził.

Umościłam mu zatem posłanko pod łóżeczkiem jego własnej siostrzenicy i nawiedziłam dopiero w nocy, kiedy dziecię głośno domagało się mojej obecności.

Weszłam i prawie padłam, odbiwszy się o ścianę skarpecianego smrodku. Taaaaa - myślę sobie - akademickie nawyki - skarpety - usypiacze u wezgłowia. A pokoik "pięknie capi". Wywietrzyć się nie da, bo to zima; dzieciaki się przeziębią, ech.

Nazajutrz rano, z subtelnością słonia w składzie porcelany i jawnie prześmiewczo, odniosłam się do praktyk higienicznych brata - studenta, ostentacyjnie otwierając okna, zatykając nos i wachlując się czym popadnie.

Jak widać dla jednych karaluchy, dla innych śmierdziuchy pod poduchy, hehehe.

W ferworze porannych porządków, zabrałam się również za pościel gościa i ..... o, zgrozo! Okazało się, że fetorek - skarpeciorek dochodził nie z owych kuzynowych skarpet, ale z mojej źle wysuszonej pościeli (ups!)

Ale co tam .... student przetrwa wszystko! I smród i prześmiewczą siostrę/ kuzynkę (niepotrzebne, w zależności od regionu, skreślić)