wieje wiatr, ważne, jak ustawisz żagiel! Ta żeglarska maksyma bardzo jest przydatna w czasie, gdy obawiamy się o swoją przyszłość w związku z kryzysem, o którym już wszyscy mówią, a który ciągle jeszcze przed nami. Odkąd sięgam pamięcią mówiło się o kryzysie, przeróżne niedostatki towarzyszyły właściwie całemu mojemu dzieciństwu. Polska gospodarka zawsze była pod kreską, ale jakoś ci moi i Twoi Rodzice wykarmili nas, jeździli z nami za miasto, kupowali ortalionowe skafandry i pomarańczę na święta. Pomimo - nazwę to wprost - BIEDY, moje dzieciństwo było szczęśliwe. I tu można przywołać słynny skecz Monthy Pythona, w którym czterech obrzydliwie bogatych dżentelmenów, popalając wykwintne cygara i popijając jeszcze wykwintniejsze trunki, wspomina czasy swojego dzieciństwa. Nie znacie? Obejrzyjcie w programie "Monthy Python w Hollywood Bowl". Bo wczoraj zawsze było biedniej, bo wczoraj ludzie byli lepsi, było skromniej, ale lepiej... tak mówimy. A d z i ś przecież j a k o ś żyjemy, robimy zakupy (choć może skromniejsze), sprawiamy naszym dzieciom mniejsze lub większe przyjemności. Zawsze j a k o ś będzie! Bo wczoraj, to dziś, tylko jutro!