O wyścigu w Chodzieży w zasadzie nie mam nic ciekawego do powiedzenia. Pomyliłem trasę na rozjeździe dystansów, i wpakowałem się na najdłuższą pętlę. Kiedy się zorientowałem, było za późno na powrót. Ale, co tam! - czasem trzeba dać plamę. Choćby dla wprawy. Zresztą mam nadzieję, że zanim świńska grypa mnie zabije, zdążę się choć częściowo zrehabilitować. Najbliższa okazja już w sobotę, w ulubionych okolicach Ażuczka, czyli w Puszczy Białowieskiej. Tam spróbuję, tym razem świadomie, pojechać najdłuższy dystans i trochę się pościgać. Trochę boję się żubrów, że wyskoczy mi toto na drogę i się "skarambolujemy". Jest ich tam podobno mnóstwo, niczym psów w Poznaniu. Po nich też nikt nie sprząta, więc może być "ekskremalnie" na trasie. Trzeba będzie uważać. Ciekawe też, czy żubr jest szybki, i czy gania rowery? Podobno żywi się głównie roślinnością, dostojnie spaceruje grzecznie skubiąc trawę. Ale czy jest łagodny? Teraz takich świństw do tej trawy dodają, że każdemu może się we łbie pomieszać, nawet jeśli ma się tak potężną czachę i rogi jak żubr. Zobaczymy. W Chodzieży największym zagrożeniem niby były tylko wiewiórki, a i tak było ciężko. Pozostaję więc cały czas czujnym. Podczas wyścigu będę uważnie przyglądał się kniei i zerkał, czy aby z boku nie czyha jakieś niebezpieczeństwo - oprócz konkurentów na rowerach, oczywiście! Ich rogi bywają zresztą równie niebezpieczne. Dwukrotnie ugodziłem w ten sposób przypadkowych jeźdźców, ale i sam razu pewnego zostałem ugodzony. Było trochę kwiku, nie powiem! Czekam zatem na tę puszczańską przygodę z radością, ale i lekkim niepokojem. Może dzięki temu będę tym razem nieco szybszy? Oby!