Święta minęły. I warto by zsynchronizować nasze poglądy, co do przeszłej pogody świątecznej, tak?, bo tydzień nie minął, a Wy już oczywiście mylicie się w zeznaniach.

- i jak tam panienko po świętach?
- no dobrze, fajnie, super…tylko zimno było.
- ależ, co tam panienka mówi, jakie zimno?, toć słońce świeciło.

Jakie zimno? JAKIE ZIMNO?!
A takie! Przesłane ze wschodu w zacinającym ostro wietrze. Takie oto zimno. Bo ustalmy, że jednak, jak na ten przykład w grudniu zaświeci słońce (a to się o dziwo czasem zdarza!) to nie ganiacie od razu po ulicach roznegliżowani, tak?

Poza tym święta zostały spędzone dość aktywnie. Mianowicie: Śniadanie. Mazurek. Mazurek. Obiad. Mazurek. Na podwieczorek mazurek. Po podwieczorku mazurek. Przed kolacją mazurek. I na kolację mazurek. I nie wiem, co na to mój, za przeproszeniem, przewód pokarmowy, ale ja i moje podniebienie, dalibóg, zostaliśmy ukontentowani. Oj dana, dana:)
Tak. A co po świętach?
A po świętach, nienienienienienie!!!, nie odchudzam się, bo to trywialne doprawdyż:)))
Po świętach zajmuje mnie oswajanie butów wiosennych.

Buty są czerwone i bardzo ładne. BARDZO. Ale mają jeden feler, mianowicie są nowe i z boku, no i przodu też, mnie lekutko piją. A ponieważ piją wnoszę logicznie (i symultanicznie logicznie pietram;), iż mogą mi one w końcu stopy odgryźć. Tak, bo najstarsze prawo natury mówi, że kto pije ten i równolegle zakąsza. Ha. A ja oto (bardzo szczodrze naprawdę; szczodrze i sprawiedliwie) jeden but mam na jednej stopie, a drugi na drugiej. I, żeby wszystko było jasne, musicie wiedzieć, że stopy mam, jak i Wy, dwie i to bez kopii zapasowych… MAM na razie, bo sami widzicie, iż rokowania nie są najlepsze.

Ale, Wysoki Sądzie, ja oczywiście mogę wskazać winnych powyższego rzeczy stanu. Tak. W zamachu na me stopy maczała palce, a nawet całe ręce, po łokcie!!!, pani ze sklepu, która orzekła, iż „te buty SIĘ ładnie dopasują”; I tę sentencję śmiała ci ona wygłosić z pewnością, na jaką mnie byłoby stać jedynie przy podawaniu własnego nazwiska, choć i tu doprawdy głową nie zaręczę, czybym w niesławie nie poległa.

Wot i cała historia.

Oswajanie w toku.
na razie po dobroci, ale za chwilę
Buty, buciki…
do kroćset fur beczek!
Do nogi psie krwie!!!!!
Dopasować mi się!


PS. Ciekawą reklamę dziś widziałam. Na bilbordzie ktoś poczynił wyznanie w kolorze jasnoniebieskim: „Zakochałem się od pierwszego dmuchania” (sic!)
słaboooooooo?!
A pod w/w hasłem podobizna produktu.
JAKIEGO?
Ja już wiem, a Wy?
nie materace, nienienienie;-))))
Się domyślajcie dalej:)