...kilometrów z zeszłego roku byłby pokaźny.Wszystko w granicach ukochanej Polski, nie licząc tych niewielu pokonanych po ziemi naszych południowych sąsiadów, czyli Czechów i Słowaków. Większość z tych kilometrów przejechałem na rowerze, ale też podróżowałem pociągiem i samochodem. Jeden z wakacyjnych weekendów spędziłem z młodszą córcią w Toruniu. Nie - uprzedzę pytania - nie składałem wizyty w żadnej toruńskiej rozgłośni. Pojechaliśmy pooddychać Wisłą, chrupnąć pierniczka, nacieszyć oko cudowną toruńską starówką i zdobyć nieco astronomiczno-historycznej wiedzy. To wszystko się udało, a aura obdarzyła nas dodatkową atrakcją w postaci niesamowitej burzy. Po jednej stronie Wisły ciemne chmury i ulewa nie z tej ziemi, a po drugiej pełne słońce. Takie zjawisko przeżyłem drugi raz w życiu. Ten pierwszy raz był na Babiej Górze, też zresztą w towarzystwie Tosi. Oj, było trochę strachu, zwłaszcza w górach. Kiedy zdarza nam się coś nieoczekiwanego, pięknego, ale też zarazem niebezpiecznego jest okazja, by się uczyć: pokonywać strach, dbać wzajemnie o siebie, precyzyjnie i konkretnie myśleć, co można w takiej sytuacji zrobić.

Zrobiło się ciepło. Ludziska powyciągali rowery (ja swojego nie chowałem), rolki, deski. Biegają, spacerują. Super! Kolejna wiosna w moim życiu. Pamiętając, że jest również przedsionkiem wakacji chcę się nią cieszyć. Ile ich jeszcze zostało..?