Dostałam radę, żeby zdradzić pociąg z rowerem.
Dziękuję Kubo;-)))
Można by powiedzieć, że dlaczego by nie, w końcu PKP daje mi powody… właściwie to pewna już jestem, że mnie nie kocha.. ba!!! napiszę więcej: nie żywi do mnie żadnych uczuć…

No i słowo daję, że może bym i się skusiła i poszła za radą K. w tango z dwoma kółkami, ale jednak wolę szyny. Wprawdzie nie siedzi się na nich wygodnie, bo strasznie piją, a siodełka nie maja, ale..;-))))

Po pierwsze: nie lubię jeździć na rowerze, chyba tak samo bardzo jak SławekB. lubi:-)))))) Albo, żeby było szczerzej: boję się jeździć na rowerze. I to nie przez żadne traumatyczne przeżycia z dzieciństwa…

Bo przecież każde dziecko ucząc się jazdy było zapewniane przez rodzica, że NIC SIĘ NIE BÓJ! NIE PUSZCZE CIĘ! Po czym było oczywiście puszczane i słyszało za plecami rozemocjonowane słowa PATRZ PATRZ JEDZIESZ SAM… i na widok machającej dłoni taty/mamy, dłoni która solennie OBIECYWAŁA trzymać siodełko – dziecko przewracało się i zdzierało kolana, dłonie i głowę…

To tez mnie spotkało, ale nie dlatego mam awersję … Ja po prostu boje się jeździć ulicami ramię w ramię z samochodami… To mnie przeraża. Od razu widzę jak autobus spycha mnie na barierkę i wyrzucona jestem na chodnik, albo leże w rowie, albo, bóg jeden wie, gdzie jeszcze i w jakiej mierze zmiażdżonej postaci…
Natomiast jazda leśnymi i górskimi ścieżkami męczy mnie okrutnie i żadnej przyjemności nie daje (no chyba tylko przez pierwsze pięć minut) …
Na pustkowiu, gdzie przyroda tylko, i cywilizacyjnych potworów brak – wolę swoje nogi…
Zresztą swoje nogi wolę wszędzie i od wszystkiego. Nie żeby były jakoś niesamowicie zgrabne;-)))) ale wolę chodzić niż jeździć czymkolwiek. I gdybym nie miała takiej dłuuuuuugiej trasy do pracy – chadzałbym do niej ze śpiewem na ustach… no ale niestety mam daleko, więc…

Poza tym tak dawno nie jeździłam na rowerze, ze nie wiem czy bym umiała…

No i w ten sposób wyszło szydło z worka
Z PKP jestem z lenistwa i wyrachowania…
Nie my pierwsi i nie ostatni taki związek tworzymy;-)))

Dobra
A teraz musze popracować..
Bo jak będę pracować tak jak dziś – na samochód nigdy nie zarobię…
No słowo daję – ten blog mnie uzależnia;-))))