Przyszła odwilż
Nastały roztopy
Serce PKP odtajało
i w swej dobroci dało nam z powrotem 6 wagonów
słownie: sześć
I siedziałam, Proszę Państwa,
SIEDZIAŁAM w drodze do pracy

Nie wiem, czy pojmujecie moje szczęście.
Nieważne, że powiew z nieszczelnego okna przewiewał mi ucho.
Ważne, że siedziałam.
Że nikt na mnie nie leżał, a i ja na nikim nie spoczęłam;-))

CUD

Nie wiem, jaką ma trwałość. I czas gwarancji, ale żeby mi nie zwiał, zapobiegawczo składam zamówienie na lekkie zimno do połowy marca. Takie na minus pięć. m a k s y m a l n i e. Minus pięć – to też jest zima. I nie obchodzi mnie, że kilkadziesiąt lat temu były mrozy na minus trzydzieści,
że ludzie ryli tunele w śniegu,
że brodząc w puchu szli pieszo do pracy po 10 kilometrów
i przeżyli

Mam to w nosie.

No bo ja Was proszę…
Luuuuudzie, no!

Jak to się ma do dzisiaj, co?
To jest już nudne.
Całe swoje życie słucham o TAMTEJ zimie
I już więcej nie chcę
Co było - a nie jest… wiemy wszyscy dobrze, tak?
Więc ja chcę minus pięć
Bo to chyba dolna granica wytrzymałości pociągu
No i przyznam się, że moja chyba też;-)

A z dobrych wieści, jeszcze tylko tyle,
że DZIEŃ JEST JUŻ DŁUŻSZY od najkrótszego
prawie o godzinę lekcyjną.
HA!

Tak więc dobre wieści wykukują spod topniejącego śniegu
razem ze zmęczoną trawą

JEST NADZIEJA
;-)

Czołem

PS.: a wywinęliście orła?;-))))) bo ja odpukać-i-splunąć-przez-ramię-lewe - NIE;-)))))