Ten mróz to jak wujaszek wesolutki
szczypie na powitanie w nos i policzki.
No ti, ti, ti malutka…
A ja się trochę złoszczę
No bo jak tu mu powiedzieć, że nie bawi mnie jego poczucie humoru.
Nic a nic.

A poza tym
Księżyc rano wyraźny jak reflektor.
Ja rano niewyraźna jak odbicie w brudnej szybie.
A radio merkury, gdy po omacku rozpoczynam dzień
- uparcie powtarza mi, że to noc.

Dzięki.
;-/

Ale i tak Wam życzę miłego popołudnia
(a bo dziś to mi już nic nie zaszkodzi;-)))))
pa


PS. Ale w sumie to dziwne...
Boli mnie marne minus pięć…
A przecież przeżyłam 20 stopni mrozu, o ile nie więcej...
Zaprawdę pojęcia nie mam, jak to możliwe.
Cud.
Naprawdę cud.
Pytanie tylko, czy powtórzy się w tym roku…

Taaaak…bardzo zabawne.
Cześć.