Ostatnio wiele rozmyślam, nie wiem gdzie tkwi tego przyczyna? W mej głowie momentami mam jeden wielki kocioł wielu różnych myśli, które przeskakują i iskrzą na łączach pomiędzy neuronami. Z drugiej strony w takich chwilach cieszę się, że mogę liczyć na życzliwych ludzi, na dobre duchy, osoby które w porę znajdują się koło mnie...,czary?


"...W pewnej chwili ksiądz wstał i odsunął kawałek niedopalonego drewna od płomieni. Z dala od ognia żarzące się polano zaczęło dogasać. Juan szybko przesunął je z powrotem w głąb kominka.
-Dobranoc - powiedział ksiądz, szykując się do wyjścia.
-Dobranoc, bardzo dziękuję - odparł Juan. - Nawet najmocniej rozpalony żar szybko gaśnie, gdy jest z dala od ognia."
(Paulo Coelho " Być jak płynąca rzeka")

Staram się nie być jak to polano położone daleko od ognia. Czasem jest trudno, i mimo wszelkich starań oddalamy się od ognia przyjaźni, od ognia bliskich i od ognia uczucia.
Wracajmy szybko, może ktoś musi pomóc, ktoś podrzucić oddalone polano w głąb kominka. Nie bójmy się.
Nie bójmy się okazać uczucia, by potem nie żałować