Słuchając rozmowy z trzema "młodymi paniami" mimo woli zacząłem myśleć o moim ojcu...

Skończył jedynie szkołę zawodową i całe życie ciężko i długo pracował...
Zawsze jednak znalazł czas by przeczytac książkę, pójść do kuna, opery czy filcharmonii...
Zawsze też znajdował czas dla mnie i mojego brata...
Pracowaliśmy razem, rozmawialiśmy, marzyliśmy, bawiliśmy się...
To dzięki niemu, dzięki temu, że zaszczepił we mnie ciekawość świata, widziałem to co widziałem i byłem tam gdzie byłem...
I dzięki niemu, jako żeglarz, jestem człowiekiem spełnionym...

Baliśmy się wraz z bratem jak zniesie śmierć swojej żony, a naszej matki...

Niepotrzebnie isę baliśmy...

Gdy przeżył już swoją żałobę kupił... motocykl i oświadczył, że teraz w końcu będziem iał czas by realizować swoje pasje motocyklowe...

I zaczął jeździć Po Polsce na zloty i wyprawy...
Gdy opowiada o tych swoich wyjazdach to znów ma młodzieńczą twarz i ten dziki błysk w oku jaki pamiętam z dzieciństwa...

"Starość to radość, sam to kiedyś zrozumiesz" powiedział niedawno...

Jeszcze nie rozumiem, ale już mu wierzę :)))