Zamiast robić te 45676 rzeczy, które mam do zrobienia na raz, to ja tu piszę … ale, wiecie co?, robię to, bo jak sobie popiszę, to mi lepiej jakoś tak…

No i, jako się rzekło, robię te 45676 rzeczy na raz i jestem zła
i sroga
i w ogóle to do mnie nie podchodźcie bez kija w tym tygodniu, tak?

Bo strasznie się złoszczę, jak wchodzi mi tu ktoś niezgodny z obrabianym tematem.
Masz do mnie błahostkę – to spadaj!

No bo co?
Słuchajcie

Przeprowadzam poważną operację, BARDZO POWAŻNĄ i pilną, jałowymi dłońmi na otwartym sercu, wiecie, z maseczką i skupieniem na twarzy. Jest też i krew i aorty otwarte i tkanki miękkie i moje miękkie nogi i mój twardy żołądek; normalnie cała w stresie ratuję życie osła jednego, gdy nagle sterylność zakłóca stado innych osłów, które wpychają się na salę operacyjną z rysami na kopytkach i ryczą że je boli i że ałka i że pocałować w uszko mam.

No to nie wścieklibyście się?
Co?
No bo ja się wściekam,
no… kurczę, nie jestem taką ostoją spokoju jak Wy…

Najchętniej z kałasznikowem w ręku ryknęłabym:
„No, to którego boli najbardziej?!!!!
Niech wystąpi przed szereg!
Łaskawie skrócę cierpienia. Noooo!”

I splunęłabym paskudnie na służbowe panele podłogowe
I od razu miałabym spokój
Spokój i salami;-)))

A tak…?
Siedzę i bredzę.
Dobra idę
Bo wiecie, nie…
Już mi trochę lepiej
A termin mam na czwartek

No
to
pa

PS.: No i dzięki za wagon. Dziś było ok. Jednak czasem można na Was liczyć.;-)