No to dałam plamę... Ogromniastą... I nawet nie wiem, czy wytłumaczeniem może być moje roztrzepanie i wypowiadanie od czasu do czasu słów szybszych od myśli...

A wszystko stało się wczoraj w świetle zachodzącego, ciepłego słońca. Ogród, ptaszki śpiewają, atmosfera letniego lenistwa... Żywa dyskusja na temat kwiatów doniczkowych i ich pielęgnacji.

Mam w pracy kilka, które ostatnio trochę "oklapły", wśród nich kaktusy (jedyne, które znam z nazwy).
Słucham rad mamy, która w tej sprawie jest prawdziwym ekspertem.

Ja: To, co mam zrobić z tym kwiatkiem ...(jakaś specjalistyczna nazwa, której nie ośmielę się powtórzyć)? Bo liście usychają...

Mama: A podlewasz? (Pytanie jak najbardziej na miejscu, bo różnie z tym u mnie bywa:x)

Ja: No pewnie, że podlewam! (W tym przypadku to prawda. Raz na tydzień staram się o tym pamiętać)

Mama: To może przenieś w bardziej słoneczne miejsce. Tam, gdzie kaktusy.

Ja: A kaktusy powinny być w słońcu?

Ups...

...

I - jak widać - na nic się zdały oglądane w dzieciństwie bajki, gdzie cechą charakterystyczną pustyń były wielkie, zielone, kolczaste kaktusy...

:D:D:D:D

PS Obok - kaktusy mojej mamy... w tle - nasz "Pan we futrze"